Τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν σημερινὴ Συνεδρία αὐτῆς, συζήτησε καὶ πάλι τὸ πρόβλημα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία μαστίζει τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ ἀποτελεῖ τὸ κύριο θέμα τῶν μέσων ἐνημερώσεως καὶ ὁλόκληρης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας κατὰ τὴν τελευταία τετραετία.
Ἡ γενικὴ διαπίστωση τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου καὶ τῶν Σεβασμιωτάτων Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν εἶναι ὅτι οὐδεὶς εἶχε τὴν αἴσθηση ὅτι ἡ ἀπ’ ἀρχῆς προβλεπομένη κρίση στὸν τομέα τῆς οἰκονομίας θὰ ἐξελίσσετο σὲ μία ἐξουθενωτικὴ δοκιμασία καὶ γιὰ πολλοὺς μάλιστα σὲ τραγικὴ περιπέτεια μέχρι καὶ αὐτοῦ του θανάτου. Ὁ ἀνέλπιστος ἀριθμὸς τῶν αὐτοκτονιῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ἀδελφῶν μας βαραίνει στὶς συνειδήσεις ὅλων μας ὡς μία ἀποτρόπαια συνέπεια τῶν σφαλμάτων τῶν διαχειριστῶν τοῦ δημοσίου χρήματος. Χωρὶς νὰ ἀποσιωπῶνται οἱ εὐθύνες ὅλων μας, ὡς λαοῦ, ἀφοῦ πέσαμε στὴ φιλοχρηματία, στὴν ἀπληστία καὶ στὴν ἀδάπανη καλοπέραση.
Αὐτὸ ποὺ βαραίνει σήμερα στὶς συνειδήσεις ὅλων μας, καὶ ἰδίως τῶν ταγῶν τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, εἶναι ὅτι ἀφοῦ πάθαμε, καὶ κατὰ συνέπεια καὶ μάθαμε, ἄρα πρέπει νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι, καὶ δυνατοὶ καὶ δημιουργικοί. Δὲν ταιριάζει σὲ μᾶς τοὺς Ἕλληνες καὶ μάλιστα στοὺς Χριστιανούς, νὰ κατεβάσουμε τὰ κεφάλια μας ἀπὸ ἀπογοήτευση καὶ ἡττοπάθεια. Ἡ αἰώνια προτροπὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς διαφωτίζει ὅλους. «Ἐν τῷ κόσμω θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰω. ιϛ´33). Καὶ ἡ προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου ἐνισχύει τὶς καλὲς προθέσεις μας γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὴν δοκιμασία. «Λοιπὸν ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν» (Β´ Κορ. ιγ´ 11). Μόνο μὲ αὐτὸν τὸν πνευματικὸ ὁπλισμὸ μποροῦμε νὰ ξεπεράσουμε τὴν μεγάλη περιπέτεια τῆς κρίσεως, ποὺ δὲν εἶναι μόνο οἰκονομική, ἀλλὰ καὶ βαθύτατα ἠθική.
Ἐπιπλέον, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας σὲ ὅλα τὰ μεγάλα ἀστικὰ κέντρα μὲ τὸν θεσμὸ τῶν συσσιτίων, μὲ τὴν διανομὴ εἰδῶν διατροφῆς, μὲ τὰ ἐνδύματα, καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ φάρμακα, συνεχίζει νὰ προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σὲ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη. Χιλιάδες μερίδες φαγητοῦ καθημερινὰ προσφέρονται στοὺς ἀδελφούς μας στοὺς Ἱεροὺς Ναούς. Καὶ ἡ ἠθικὴ στήριξη ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τοὺς κληρικούς μας εἶναι σημαντική.
Τὴν προσπάθεια αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας μιμήθηκαν πολλοὶ Δῆμοι, ὀργανισμοί, σύλλογοι καὶ ἰδιωτικὲς πρωτοβουλίες, μὲ καλὰ ἀποτελέσματα, καὶ εἶναι γι’ αὐτὸ ἀξιέπαινοι. Ὑπὸ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις, πορευόμαστε στὸ δύσβατο δρόμο ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, μὲ σφιγμένη καρδιά, ἐξ αἰτίας τῶν ἐπαχθῶν καταστάσεων ποὺ βιώνουν οἱ Ἕλληνες πολίτες κατὰ τὴν τελευταία τετραετία.
Ἀδελφοί μας, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὑπάρχει ἕνα ἀκόμη σημαντικὸ πρόβλημα. Εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ πλουσίων καὶ πτωχῶν. Αὐτὸ τὸ ζήτημα εἶναι ὑπαρκτὸ σὲ ὅλες τὶς κοινωνίες ἀπὸ αἰώνων. Ἡ ὑπ’ ἀριθμὸν «ἕνα» διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν πτωχῶν καὶ κατὰ τῶν ἀμετανόητων πλουσίων εἶναι παγκοσμίου ἀποδοχῆς. Ὁ δὲ πλουτισμὸς διὰ τῆς κλοπῆς ὑπόσχεται κόλαση. Καὶ ἐπιπλέον, ὑπάρχουν πλούσιοι ἡ εὐκατάστατοι συμπολίτες μας, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν, ποὺ εἶναι ἐμπερίστατοι.
Ὀξύτερο εἶναι τὸ πρόβλημα τῶν συμπολιτῶν μας ἀνδρῶν ἡ γυναικών, οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν τὶς μεγάλες μειώσεις ἀποδοχῶν στοὺς μισθοὺς ἢ στὶς συντάξεις. Ἡ πλέον προβληματικὴ περίπτωση εἶναι τῶν ἀπολυθέντων ἀνέργων καὶ αὐτῶν τῶν τεθέντων σὲ διαθεσιμότητα ὑπαλλήλων. Εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη, ὡς Ἕλληνες πολίτες καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ὅλοι μαζὶ ὡς παιδιὰ τῆς ἴδιας μάνας πατρίδος, μὲ νόμιμους τρόπους, νὰ προσπαθήσουμε νὰ πείσουμε ὅλους τοὺς παράγοντες τοῦ δημοσίου βίου καὶ τοὺς προνομιούχους ἐπαγγελματίες, ὥστε νὰ συμπαρασταθοῦμε σὲ ὅσους μετέπεσαν στὴν κατάσταση τῆς φτώχειας. Θὰ εἶναι εὐχῆς ἔργο νὰ ἔχουν καὶ οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν μας ἀνδρῶν γιὰ τὴν διόρθωση καὶ τὴν διάρθρωση τῶν κοινωνικῶν ἀδικιῶν, τὰ καλύτερα ἀποτελέσματα. Εἶναι καιρὸς πλέον ὅλοι ἐμεῖς, ὡς παιδιὰ τῆς ἱστορικῆς μας πατρίδος, τῆς Ἑλλάδος, ἑνωμένοι καὶ ἐφευρετικοί, σὲ ἰσότιμη συνεργασία καὶ μὲ ἄλλους λαούς, νὰ ὑφάνουμε τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ τῆς πατρίδος μας, ὥστε νὰ τὴν παραδώσουμε αὐτάρκη στὶς γενεὲς ποὺ ἔρχονται.
Ἂς μὴ διστάσουμε, ἂς μὴν ἀδρανήσουμε, ἂς μὴν παραδοθοῦμε στὴν ἡττοπάθεια. Ἡ νίκη θὰ εἶναι ἑλληνικὴ καὶ ὀρθόδοξη. Ἂς ἀκούσουμε τὴν ἁγιογραφικὴ διαβεβαίωση : «Πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾶ τὸν κόσμον· καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἠμῶν» (Α´Ἰω. ε´4).
Ἐκ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου
